رفتار وهابيون پس از مرگ بنيانگذار وهابيت‏

هنگامى كه ابن تيميه از دنيا رفت، تشييع با شكوهى داشت، به گونه اى كه راه براى حركت جنازه تنگ شده بود و مردم از هر جا آمده بودند و بسيار شلوغ بود. مردم براى تبرك دستمال ها و عمامه هايشان را برروى نعش ابن تيميه انداختند و به دليل ازدحام جمعيت و علاقه مردم به وى تابوت او شكست و مردم براى تبرك آب باقى مانده از غسل اش را نوشيدند و بقيه سدرى را كه مربوط به غسل وى بود، ميان خود تقسيم كردند. زنان بسيار در تشييع وى حاضر شده بودند. روزهاى زيادى مردم نزد قبر وى رفت و آمد مى كردند و شب را كنار قبر وى به صبح مى رساندند (1)

اينجاست كه بايد كسانى كه امروز از وهابيت هوادارى مى كنند، رفتار اقران ديروز خود را توضيح دهند. اگر شيعيان به خاطر احترام به بزرگان مذهب و فرزندان پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم كه از دنيا رفته اند، سزاوار لقب مشرك هستند، چه تفاوتى وجود دارد، به سادگى اقرار كنيد كه تشييع كنندگان ابن تيميه نيز به دليل تبرك جستن به جنازه و آب غسل وى مشرك اند. چگونه است كه شيعيان با رفت و آمد و زيارت قبور امامان خود عليهم السلام، كارى ناشايست انجام داده اند، ولى نوشيدن آب غسل ابن تيميه و رفتن كنار قبر وى عين توحيد است؟! چگونه است كه اولين حلقه از تربيت شدگان ابن تيميه ملتزم به نظرات و تعاليم وى نبودند، اما شما پا را از آنان فراتر نهاده هر كس را كه خلاف گفته ابن تيميه عمل كند، مشرك مى ناميد؟

آيا گمان نمى كنيد كه اگر شيعه به خاطر اين اعمال مشرك باشد، تمام تشييع كنندگان و زيارت كنندگان ابن تيميه نيز همين وصف را خواهند داشت؟ آيا حاضر به انديشيدن هستيد يا بر قلوب تان قفل نهاده شده است؟

1- البدايه و النهايه (معروف به تاريخ ابن كثير)، جلد 14، صفحه 156، ناشر: داراحياءالتراث العربى، بيروت، لبنان‏